Podstawy projektu regulacji rzek

Regulacja rzek powinna uwzględniać zasadę kompleksowości, wymaganej w gospodarce wodnej, a wiec potrzeby rolnictwa, gospodarki komunalnej i przemysłowej, melioracji wodnych, żeglugi, jak również rybołówstwa i ochro­ny przyrody. Obliczenia hydrauliczne powinny obejmować cały zakres przepływów od najmniejszych do największych i określać wszystkie wymiary złożonego przekroju poprzecznego, profilu podłużnego i trasy regulacyjnej. Powinny uzasadnić najbardziej racjonalny i ekonomiczny, kształt, zasadnicze wymiary koryta i łożyska rzeki przewidzianej do regulacji. Regulacja rzeki powinna być przystosowana do charakteru rzeki i oparta na studiach nad naturalnymi warunkami przepływu. Studia te powinny objąć:        Badania fizjograficzne (opady, ich rozkład, konfigurację dorzecza, szatę roślinną, geologię itp.). Pomiary geodezyjne (sytuację rzeki z możliwym uwzględnieniem zmian w czasie, profil podłużny, przekroje poprzeczne itp.). Studia hydrologiczne (obserwacje wodowskazowe, pomiary przepływu, krzywe konsumcyjne, związki wodowskazowe itp.).

Regulacja rzek żeglownych

Przepływ regulacyjny i przepływy charakterystyczne. Jako przepływ regulacyjny — miarodajny jest przyjmowany przeważnie przepływ średni roczny. Poza tym przyjmuje się do obliczeń następujące prze­pływy charakterystyczne:

Przepływ największy o żądanym prawdopodobieństwie występowania jako podstawa obliczeń łożyska wody wielkiej. Przepływ brzegowy — jako podstawa do obliczeń koryta wody brzegowej. Przepływ średni niski z okresu żeglugi — jako podstawa do obliczeń koryta na małą wodę rzek używanych jako drogi wodne. Przepływ najmniejszy o żądanym prawdopodobieństwie występowania jako podstawa obliczeń koryta regulacyjnego dla celów ujęć wody.

Profil podłużny. Podstawą do opracowania projektowanego profilu podłużnego koryta regulacyjnego są:

Zdjęcia głębokości dna, wysokości brzegów i zwierciadła wody przy cha­rakterystycznych stanach wody, wykreślone na podstawie niwelacji ustalonego zwierciadła wody ze wskazaniem rzędnych ujść dopływów, głównych punktów załomów spadków zwierciadła i stałych, naturalnych i sztucznych punktów dna. Odległości powyższych punktów ustalone wg osi nurtu i wg osi przyszłej trasy. Określony na podstawie powyższego spadek wyrównany.

Przekrój poprzeczny. Na podstawie ustalonych przepływów miarodaj­nych i spadków dzieli się rzekę na szereg odcinków. Obliczenie przekroju wykonuje się dla każdego odcinka. Zmiany przekrojów p Pozostało jeszcze 90% tekstu