Dla wyznaczenia prędkości krytycznej w kanale korzystamy z równania, do którego wstawimy prędkość krytyczną we wzorze na natężenie
Q = Vkr ∙ F
gdzie :
F – pole przekroju poprzecznego, w którym odbywa się ruch cieczy, m2
B – szerokość lustra wody w kanale, m
α - współczynnik Saint – Venanta,
g – przyspieszenie ziemskie
Stąd, po przekształceniu otrzymujemy wzór na prędkość krytyczną :
Jeżeli więc :
V > Vkr - panuje ruch podkrytyczny (rwący),
V = Vkr - panuje ruch krytyczny (Ec = minimum),
V < Vkr - panuje ruch nadkrytyczny (spokojny).
Współczynnik Saint – Venanta przyjmuje następujące wielkości :
α = 2 - dla przewodów kołowych i ruchu laminarnego,
α = 1,01 – 1,07 - dla przewodów kołowych i ruchu burzliwego (najczęściej α = 1 ),
α = 1,1 – 1,6 - dla koryt otwartych naturalnych i sztucznych (najczęściej α = 1,1 ).
Współczynnik Saint – Venanta powinien być uwzględniany gdy w równaniu Bernoulliego wielkość prędkości :
jest rzędu sumy strat hydraulicznych hs.
