Geomembrany z wypustkami jako uszczelnienia do wbetonowania są wykonywane z PE lub PP i charakteryzują się grubościami w zakresie 2,5 – 6 mm. Możliwe są też płyty o grubości do 15 mm. Wypustki mogą być wtapiane w powierzchnię geomembrany lub płyt lub osobno dospawane metodą ultradźwiękową, zgrzewania ciernego lub w inny sposób połączone z gotowym arkuszem. Wypustki stanowiące główne połączenie z betonem całego arkusza posiadają wysokość 5 – 15 mm i rozmieszczone są w odstępach co 30 – 100 mm przy maksymalnym zagęszczeniu ich do 1200 szt/m2.

Fot.  1. Przykłady różnych geomembran z wypustkami, dzięki którym charakteryzują się różną wytrzymałością na wyciąganie, ścinanie i odrywanie z betonu

Produkowane arkusze, zwłaszcza te cieńsze mogą być zrolowane lub stanowić osobne płyty jako panele na wzór szalunku do wylewania betonu. To wypustki tworzą jednolitą i gęstą sieć połączeń powierzchni geomembrany z konstrukcją betonową. Pomimo braku badań wytrzymałości i możliwości porównań różnych materiałów, stanowią one obecnie podstawę uszczelnień nowobudowanych obiektów. W Niemczech próby wytrzymałościowe przeprowadza się dla wszystkich wyrobów metodą ciśnienia zwrotnego 3 bar. Zaletą systemu uszczelnień obiektów z wbetonowanymi geomembranami z wypustkami jest łatwość połączeń wszelkich styków podłużnych i porzecznych. Połączenia doczołowe realizuje się za pomocą ekstruzyjnych spoin pachwinowych po okresie dojrzewania betonu i zdjęciu szalunków, z wcześniejszym formowaniem narożników. Połączenia powinny być realizowane jednowarstwowo. Dokładanie kilku warstw spawów, w odróżnieniu do spawania metali, jest zabronione z uwagi na możliwość przegrzania wielokrotnego płyt geomembranowych i ich przetarcia. Skurcz betonu i błędy systematyczne w trakcie budowy szalunków i montażu płyt geomembranowych z wypustkami wewnątrz przestrzeni do wylewania betonu mogą powodować, że odległości pomiędzy poszczególnymi płytami lub rolkami geomembran z wypustkami mogą się powiększać i wtedy połączeni Pozostało jeszcze 90% tekstu