Granicą płynności (wL) nazywa się wilgotność gruntu mineralnego spoistego na granicy stanu miękkoplastycznego i płynnego. Przyjmuje się, że granicy płynności odpowiada wilgotność gruntu, przy której bruzda wykonana w paście gruntowej umieszczonej w miseczce aparatu Casagrande'a, łączy się na długości 10 mm i wysokości 1 mm przy 25-tym uderzeniu miseczki o podstawę aparatu, w warunkach oznaczania określonych normą PN-88/B-04481.
Fot. 1. Aparat Casagrande'a
Fot. 2. Rylce do formowania bruzdy w próbce gruntu – płaskie i łukowy
- rylec łukowy stosuje się do gruntów małospoistych,
- rylec płaski – do pozostałych gruntów spoistych.
Rys. 1. Typowy wykres otrzymywany z badań w aparacie Casagrande’a