Wykonanie pali przemieszczeniowych, znanych również jako pale SDP (ang. Soil Displacement Piles), pale FDP (ang. Full Displacement Piles) lub kolumny CMC (Controled Modulus Column), polega na wkręceniu w grunt stalowej rury ze specjalną głowicą powodującą rozepchanie gruntu na boki w trakcie wiercenia.
Do głównych zalet palowania w technologii pali przemieszczeniowych SDP, FDP, kolumn CMC można zaliczyć:
- brak wibracji podczas wykonywania pali,
- mniejsze zużycie betonu w porównaniu do pali CFA,
- dogęszczanie gruntu dookoła pobocznicy pala podczas jego wykonywania,
- większa nośność, przy jednocześnie zmniejszonej średnicy pala (w stosunku do pali CFA)
- brak urobku podczas wiercenia,
- szybkość wykonania,
- czysty plac budowy.
Pale przemieszczeniowe SDP, FDP i kolumny CMC stosowane są najczęściej w gruntach spoistych twardoplastycznych i plastycznych oraz w gruntach niespoistych mineralnych średniozagęszczonych do zagęszczonych o ID ok. 0,70.
Technologia palowania SDP sprawdza się w terenach zabudowanych ze względu na brak wibracji. Ze względu na szybkość wykonania oraz niewielkie średnice pale SDP stosuje się pod obiekty przemysłowe i handlowe. Palowanie w technologii SDP stanowi alternatywę dla wymiany gruntu przy głębokościach pow. 5m.
Metoda wykonania polega na nieudarowym formowaniu kolumn betonowych lub pali żelbetowych w gruncie bez wypływu lub wydobywania urobku z wnętrza rury obsadowej. Specjalny świder rozpycha grunt na boki i dogęszcza go na granicy pobocznicy kolumny lub pala zarówno podczas pogrążania jak i wycofywania świdra.
Dogęszczenie gruntu wzdłuż pobocznicy i podstawy pala prowadzi do poprawy jego parametrów, zwiększając tym samym nośność pala. W tradycyjnych metodach palowania (z wyjątkiem pali wbijanych) wykonanie pala nie ma znaczącego wpływu na poprawę parametrów otaczającego pal ośrodka gruntowego.
Najczęściej z uwagi na charakter obiektów i towarzyszące im znaczne obciążenia projektanci są zmuszeni do projektowania pali utwierdzonych w gruntach nośnych, o lepszych parametrach, pomijając w zasadzie nośność warstw słabych, leżących powyżej. Niejednokrotnie występują duże miąższości warstw słabych, co pociąga za sobą konieczność zastosowania większych długości projektowanych pali. Stosując pale przemieszczeniowe, dzięki dogęszczeniu gruntu w procesie wiercenia można lepiej wykorzystać warstwy słabe, prowadząc do optymalizacji ekonomicznej posadowienia obiektu.
W związku z powyższym metoda ta charakteryzuje się wysoką efektywnością w gruntach słabonośnych, tj. np. gliny, iły i pyły w stanie plastycznym lub miękkoplastycznym jak również piaski drobne i pylaste w stanie luźnym oraz w gruntach pochodzenia antropogenicznego (nasypy niekontrolowane, zwałowiska).
Metoda pali przemieszczeniowych znajduje zastosowanie w zakresie wzmacniania gruntów, zarówno pod fundamenty obiektów kubaturowych jak również w budownictwie drogowym i mostowym.