Warunek W = G jest konieczny, aby ciało nie tonęło w cieczy i nie wypływało.
Rys. 1. Wykresy sił działających na ciało zanurzone: a) przy G = W, b) przy G < W, c) przy G > W
Ciało znajdujące się w cieczy będące w stanie równowagi chwiejnej, wymaga jeszcze spełnienia dodatkowych warunków. Stan równowagi ciała zależy jeszcze od położenia tzw. metacentrum (mimośrodu), czyli punktu przecięcia się kierunku wyporu z osią pływania.
Odległość środka ciężkości ciała od metacentrum nazywa się wysokością metacentryczną.
Rys. 2. Stan równowagi chwiejnej ciała pływającego
W przypadku równowagi chwiejnej środek wyporu W znajduje się poniżej środka ciężkości G, ciało wychylone z położenia takiej równowagi do niej już nie wróci. W stanie równowagi chwiejnej ciało (statek) ulegnie, pod wpływem momentu pary sił przeciwnie skierowanych, tj. ciężaru i wyporu, obrotowi wokół punktu M zgodnie z ruchem wskazówek zegara, aż do położenia, w którym środek ciężkości G znajdzie się pionowo pod środkiem wyporu W. Jak wskazuje rysunek 2, tak niekorzystnie wysokie położenie środka ciężkości G byłoby możliwe tylko w razie niewłaściwego rozmieszczenia ładunku na pokładzie zamiast na dnie statku. W celu zapobieżenia temu umieszcza się we wnętrzu statku po wyładowaniu towarów tzw. balast, to jest jakiekolwiek obciążenie dla zapewnienia prawidłowej trwałej równowagi.