W praktyce inżynierskiej metody badań zagęszczenia i zagęszczalności gruntu należy podzielić na:
laboratoryjne - polegające na wyznaczeniu metodami ubijania maksymalnej gęstości objętościowej szkieletu gruntowego ρds i wilgotności optymalnej wopt gruntu, polowe - bezpośrednie i pośrednie metody wyznaczenia miar zagęszczenia gruntu w warunkach budowy - in situ.Miarami zagęszczenia gruntów używanymi w Polsce najczęściej są:
stopień zagęszczenia ID traktowany jako identyfikator stanu fizycznego niespoistych gruntów nienaruszonych, wskaźnik zagęszczenia Is sztucznie zagęszczanych gruntów spoistych i niespoistych.Zagęszczenie gruntów niespoistych, zarówno w stanie naturalnym, jak też sztucznie zagęszczonych, mierzy się stopniem zagęszczenia ID, który jest miarą wzajemnego upakowania (ułożenia) ziaren w odniesieniu do stanu najbardziej luźnego i najbardziej zagęszczonego. Stopień zagęszczenia oblicza się wg wzorów:
w których: e, emax, emin – wskaźnik porowatości gruntu, odpowiednio w stanie naturalnym, najbardziej luźnym i najbardziej zagęszczonym, ρd, ρdmin, ρdmax - gęstość szkieletu gruntowego w stanach jak wyżej.
Pozostało jeszcze 90% tekstu