Encyklopedia

Do nawierzchni nieulepszonych zaliczamy drogi gruntowe oraz nawierzchnie żwirowe, tłuczniowe i z brukowca. Drogi gruntowe mogą być pozostawione w stanie naturalnym lub też mogą mieć nadany odpowiedni profil, jak również mogą być wzmocnione przez doziarnienie gruntu. Nawierzchnie żwirowe, tłuczniowe i brukowcowe są to nawierzchnie twarde wykonane z materiałów żwirowych lub kamiennych związanych lepiszczem, składającym się z cząstek pyłowo-gliniastych i wody. Zazwyczaj nawierzchnie te są wykonywane na szerokości jezdni w korycie, na podłożu naturalnym lub sztucznym. Znaczenie i klasyfikacja dróg gruntowych jest obecnie marginalna. Z reguły są drogi rolnicze, leśne i dojazdowe do pól dla sprzętu rolniczego Jak podają statystyki z 1967 r. na ogólną długość dróg publicznych pozamiejskich 274 078 km notowano w Polsce 154 669 km dróg gruntowych, czyli ok. 56%. Na drogach publicznych było 6,7% dróg gruntowych, a na drogach lokalnych 73,0%. Jakkolwiek większa część ruchu koncentruje się na drogach o nawierzchni twardej, to jednak znaczenie dróg gruntowych nie jest małe wobec mechanizacji rolnictwa oraz transportu mechanicznego. Stąd wynika znaczenie techniki utrzymywania tych dróg i ulepszania ich. Budowa dróg o nawierzchni twardej jest uzasadniona jedynie przy odpowiednio dużym ruchu, dlatego na większości dróg lokalnych mniejszego znaczenia będzie musiała pozostać nawierzchnia gruntowa. Drogi te jednak należy doprowadzać do takiego stanu, żeby ruch mechaniczny był na nich możliwy w ciągu prawie całego roku. Przyjmuje się następującą klasyfikację dróg gruntowych:

Drogi gruntowe naturalne są to wydzielone pasy gruntu przeznaczone dla ruchu pojazdów. Na drogach tych nie wykonuje się żadnych robót służących do podniesienia ich stanu.

Fot. 1. Droga gruntowa naturalna

Drogi gruntowe profilowane są to drogi gruntowe, na których wykonuje się roboty mające na celu utrzymanie prawidłowego profilu podłużnego i poprzecznego. Drogi gruntowe ulepszone są to takie drogi profilowane, które dzięki odpowiedniemu doziarnieniu gruntu są odporne na działanie wody i znoszą bez większych odkształceń obciążenie lekkim ruchem.

Fot. 2. Wiejska droga gruntowa ulepszona z doziarnieniem

Stan dróg gruntowych naturalnych zależy od rodzaju gruntu i warunków wodnych. Najbardziej odporne na ruch i zawilgocenie są drogi z gruntów piaszczysto-gliniastych i gliniasto-piaszczystych. Drogi gruntowe z czystego piasku są trudne do przebycia w ok Pozostało jeszcze 90% tekstu