Polepszenie stanu drogi gruntowej można także osiągnąć przez nasycenie gruntu środkami higroskopijnymi lub też przez stabilizację gruntu środkami wiążącymi. Środki higroskopijne pochłaniają wilgoć z powietrza i zabezpieczają grunt od szybkiego wysychania, zwiększając jednocześnie jego stateczność. Stosuje się do tego celu głównie chlorek sodu oraz ługi posodowe.
Chlorek wapnia można stosować w stanie suchym do posypywania drogi lub też jako 10% roztwór, który rozlewa się równomiernie na nawierzchni. Zużycie chlorku wapnia w stanie suchym wynosi 0,4 - 0,8 kg/m2 rocznie.
Ługi posodowe są produktem odpadowym otrzymywanym w stanie płynnym przy produkcji celulozy. Zużycie ługu wynosi ok. 0,5 kg suchej masy na 1 m2 powierzchni drogi rocznie. Przy ulepszaniu dróg gruntowych solami lub ługami lepsze wyniki osiąga się przy mieszaniu tych składników z gruntem niż przez rozlewanie. Środki wiążące stosuje się głównie przy wykonywaniu podbudów pod nawierzchnie ulepszone. Wyjątkowo przy bardzo małym ruchu można grunty stabilizowane środkami wiążącymi stosować jako samodzielne nawierzchnie bez pokrywania ich warstwami nawierzchni bitumicznej. Tak ulepszone nawierzchnie traktuje się zwykle jako etap przejściowy do dalszego ulepszenia.
Jako środki wiążące używane są głównie cement, wapno oraz bitumy.
Fot. 1. Dowóz cementu do stabilizacji podłoża
Fot. 2. Stabilizacja podłoża
Fot. 3. Zagęszczanie warstwy gruntu stabilizowanego cementem