W świetle przepisów Ustawy o lasach, drogi leśne (drogi wewnętrzne) definiuje się jako drogi niebędące drogami publicznymi, a ponadto drogi leśne stanowią grunt leśny związany z gospodarką leśną zajęty pod drogę. Tym samym drogi w lasach stanowią gruntowe użytki leśne, pełniące według potrzeb gospodarczych funkcje terenów komunikacyjnych. Przyjmuje się, że w warunkach leśnych srednia szerokość pasa drogowego to 10 – 12m. Jest to najczęściej pas ograniczony ściana drzewostanu, a grunt pod drogą jest częścią sąsiedniego użytku leśnego. Klasyfikacja dróg leśnych do celów inwentaryzacyjnych i planowania docelowej sieci jest następująca:
drogi główne pełniące najważniejsze funkcje na obszarze transportowym nadleśnictwa (w tym dojazdy pożarowe), stanowiące podstawę komunikacyjnego udostępnienia lasu, umożliwiające transport przez cały rok, niezależnie od warunków pogodowych, przystosowane do ruchu pojazdów wysokotonażowych; drogi te łączą układ dróg leśnych z drogami publicznymi, na które może wyjechać zestaw wysokotonażowy,
Pozostało jeszcze 90% tekstu