W świetle przepisów Ustawy o lasach, drogi leśne (drogi wewnętrzne) definiuje się jako drogi niebędące drogami publicznymi, a ponadto drogi leśne stanowią grunt leśny związany z gospodarką leśną zajęty pod drogę. Tym samym drogi w lasach stanowią gruntowe użytki leśne, pełniące według potrzeb gospodarczych funkcje terenów komunikacyjnych. Przyjmuje się, że w warunkach leśnych średnia szerokość pasa drogowego to 10 -12 m. Jest to najczęściej pas ograniczony ścianą drzewostanu, a grunt pod drogą jest częścią sąsiedniego użytku leśnego. Drogi leśne wykonywane są z materiałów o mniejszej wytrzymałości niż drogi publiczne, a także są eksploatowane w mniej korzystnych warunkach. Eksploatacja tych dróg powinna być obłożona szczególnymi rygorami ustalonymi w dokumentacji technicznej, szczególnie w okresach dużego nawodnienia gruntu drogowego (jezdni).
Fot. 1. Typowy widok drogi leśnej rozjeżdżonej samochodami
Pod wpływem wody opadowej, bądź wód pochodzących z roztopów wiosennych drogi gruntowe nadmiernie rozmakają i nie wytrzymują obciążenia ruchem. Wody opadowe powodują poważne szkody na tych elementach drogowych, które nie mają umocnienia, tj. na poboczach, skarpach drogowych oraz w rowach. Szczególną uwagę należy zwracać na należyte utrzymanie przekroju poprzecznego drogi, co ma duże znaczenie dla odwodnienia powierzchniowego nawierzchni.
Rys. 1. Wybrane projekty dróg leśnych z pokazanymi miejscami badań podłoża gruntowego.
Drogi gruntowe wzmocnione drewnem i materacami - W razie konieczności szybkiego umocnienia drogi gruntowej na terenie błotnistym i zalesionym można wykonać nawierzchnię z żerdzi drewnianych lub materacy drewnianych.
Fot. 2. Droga z zastosowaniem żerdzi i materacy drewnianych
Drogi gruntowe wzmocnione materacami z bali drewnianych :
Drogi gruntowe wzmocnione płytami drogowymi :
Drogi gruntowe wzmocnione kruszywem łama Pozostało jeszcze 90% tekstu