Jak się wskazuje w orzecznictwie, pojęcie „działka drogowa” oznacza całą działkę wyodrębnioną geodezyjnie jako droga, a więc oznaczoną w ewidencji gruntów symbolem „dr”. Nie jest natomiast działką drogową część działki ewidencyjnej, obciążona służebnością przejazdu i przechodu (tak np.: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 12 czerwca 2019 r., II SA/Ke 307/19).
Nie wszystkie jednak działki drogowe będą objęte tak korzystną regulacją. Planując budowę, trzeba bowiem mieć na uwadze także zapisy ustawy z dnia 21 marca 1985 r. z późn. zm. o drogach publicznych. Jak wskazuje sama nazwa tej ustawy, odnosi się ona do dróg mających charakter publiczny, a więc do dróg krajowych, wojewódzkich, powiatowych i gminnych. Kolejnym, ważnym wyjątkiem od zapisów Rozporządzenia Ministra Infrastruktury mogą być zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Plany miejscowe często zawierają regulacje określające odległość budynków od dróg, w tym poprzez wyznaczenie nieprzekraczalnej linii zabudowy. Zapisy planu są wiążące dla wszystkich inwestorów. Rozważając zatem umiejscowienie budynku, konieczne jest także zapoznanie się z zapisami planu miejscowego.
Każda poszczególna inwestycja musi spełniać wymagania wszystkich powyższych aktów prawnych, a więc musi być zgodna z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury, ustawą o drogach publicznych oraz planem miejscowym (o ile taki obowiązuje dla terenu inwestycji).
Zgodnie z obecnie obowiązującą definicją przez obszar oddziaływania obiektu należy rozumieć teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zabudowie tego terenu.
Przepisami odrębnymi istotnymi dla wyznaczenia obszaru oddziaływania obiektu mogą być, np. przepisy:
- techniczno-budowlane,
- miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
- przeciwpożarowe,
- z zakresu prawa wodnego,
- ochrony zabytków,
- ochrony środowiska i
- ochrony przyrody.