Obejście m. Ognica w ciągu drogi wojewódzkiej nr 122 zrealizowano na odcinku od km 0+270 do km 1+250
Rys. 1. Koncepcja posadowienia wysokiego nasypu na gruntach organicznych
Projektowanie nasypów drogowych posadawianych na słabonośnych podłożach wiąże się z modyfikacją właściwości tych gruntów. W dzisiejszych warunkach intensywnej urbanizacji i z tym związanej ograniczonej lokalizacji, często nasi projektanci stają przed trudnym zadaniem posadowienia obiektu inżynierskiego na podłożu budowanym przez torfy, pod którymi mogą występować dodatkowo jeszcze namuły, kredy i gytie. Szczególnie wyraźnie występuje to zjawisko przy budowie tras komunikacyjnych, które z racji swego optymalnego zarysu często prowadzą przez tereny słabonośne, tak jak w przypadku obejścia drogowego m. Ognica w ciągu drogi wojewódzkiej Nr 122. Podłoże gruntowe na odcinku 1 km zbudowane jest z gruntów organicznych - torfów o wilgotności 300 % i miąższości do 9,0 m ppt.
Rys. 2. Przekrój poprzeczny nasypu z kontrbankietami i drenażem pionowym
Rys. 3. Przekrój normalny z projektu zamiennego
Wykorzystując oprogramowanie inżynierskie oszacowano nośność podłoża, wyznaczono zasięg stref wyporu gruntów słabych oraz dobrano rodzaj wzmocnienia. Zaprojektowane poszczególne warstwy wysokowytrzymałej geotkaniny spełniają określone wcześniej funkcje. Dodanie z obu stron kontrbankietów zmieniło schemat statyczny pracy nasypu oraz poprzez dociśnięcie stref wyporu podniosło nośność podłoża. Zaproponowane rozwiązanie projektowe z drenażem pionowym dla przyspieszenia konsolidacji warstwy torfu przyczyniło się do znacznych efektów organizacyjno-finansowych.
Dokumentacja fotograficzna z budowy nasypu drogowego na obejściu m. Ognica wraz z przyspieszeniem procesu konsolidacji podłoża poprzez zastosowanie drenażu pionowego.
Fot. 1. Wykonanie drenażu pionowego z platformy roboczej.
Fot. 2. Wykonanie poduszki geotkaninowej
Fot. 3. Wykonanie nasypu na poduszce