W praktyce hydrologicznej zamiast roku kalendarzowego stosuje się umowny rok hydrologiczny. Rozpoczęcie roku zaczyna się 1 listopada i trwa do 31 października roku następnego.
W hydrologii wyznaczono również półrocza :
- półrocze letnie trwa od 1 maja do 31 października,
- półrocze zimowe trwa od 1 listopada do 30 kwietnia.
Wprowadzenie roku i półroczy hydrologicznych podyktowane było czystym pragmatyzmem, który ułatwił sporządzanie m.in. bilansów wodnych, gdyż na ich początku i końcu w naszych warunkach klimatycznych nie ma śniegu.
Tym samym nie powstają problemy w określaniu wielkości retencji śnieżnej.
To z kolei wiązałoby się z problematycznymi sposobami określania wielkości pola powierzchni terenów z zalegającym śniegiem, jego miąższości i zawartości wody w opadzie.
Klimat w naszym kraju implikuje retencję. Pokrywa śnieżna hamuje odpływ i kumuluje się w zlewni, odpływy roztopowe pojawiają się dopiero w następnym roku.
Tym samym, bez takiego ustalenia umownego roku hydrologicznego, bilans wodny obarczony byłby wieloma błędami i sztucznie zaniżony lub zawyżony.