Zestawienie przydatności i stosowalności poszczególnych metod geofizycznych:
Stosując metody geofizyczne dla rozpoznania ośrodka gruntowego trzeba mieć na uwadze, że obserwowane zróżnicowanie pola fizycznego – zwłaszcza jego anomalie, przy założeniu prawidłowego wykonania badania i braku zakłócających czynników zewnętrznych są zawsze odzwierciedleniem zróżnicowania właściwości fizycznych górotworu.
Przyczyny tego zróżnicowania mogą być różne, dlatego dowiązanie obserwacji geofizycznych do punktowych badań geologicznych – otworów i sondowań badawczych jest niezwykle istotne i pomocne.
Dlatego też badania tego typu mają charakter jakościowy z bardzo ogólnym, najczęściej, obrazem podłoża.
Z czego ten fakt może wynikać ?
A mianowicie :
- w naszych warunkach glacitektonicznych układy warstw i ich uławicenia stanowią szczególną trudność w dobrej interpretacji tych badań,
- brak jest krajowych standardów korelacyjnych z uwagi na cztery podstawowe zasięgi zlodowaceń terenów obecnej Polski w ostatnich 2 mln lat,
- zaburzenia podłoża wynikające z różnych uskoków, przewarstwień, zmiennych horyzontów wodonośnych, wód zawieszonych, naporowych i in. stwarzają olbrzymie trudności w dobrej interpretacji badań,
- poza tym obszary występowania gruntów organicznych są istotnym problemem w tego typu badaniach,
- interpretatorzy wyników badań z terenu nie mają i nie mogą mieć pewności wyznaczenia, np. zasięgów określonych warstw z uwagi na różne reakcje tych podłoży na sygnały akustyczne i sejsmiczne,
- oczywistą niedogodnością obrazowania metodami geofizycznymi jest to, że skład i układ litologiczny, zawodnienie, parametry sprężyste ośrodków, czy też jego zagęszczenie są niejednoznacznie wyznaczane na drodze interpretacji korelacyjnej,
- dodatkową przeszkodą w tych badaniach jest brak kalibracji różnych technik w różnych regionach Polski i brak wymiany doświadczeń poprzez, np. „bank informacji”.
Literatura :
- Zasady dokumentowania geologiczno-inżynierskiego. PIG – PIB, Warszawa 2018.