Torfy w warunkach naturalnych mają barwę brunatnoczarną. Oznaczanie makroskopowe gruntów organicznych nie różni się od czynności jakie się wykonuje podczas określania cech gruntów mineralnych. W przypadku torfów podaje się w opisie dodatkowo informacje o składnikach organicznych, z których jest złożony – np. drewno, trzciny, turzyce, mchy i porosty.
W trakcie tych czynności należy ustalić stopień rozłożenia torfów. Pomocne są tutaj dwie skale:
- van Posta i
- Wallgrena.
Tab.1. Skala van Posta
Wyróżnia się wśród torfów:
- torfy słabo rozłożone (stopień rozkładu torfu wg skali van Posta: H1 – H3),
- torfy średnio rozłożone (stopień rozkładu torfu wg skali van Posta: H4 – H6),
- torfy silnie rozłożone (stopień rozkładu torfu wg skali van Posta: H7 – H10),
- torfy zamulone.
Tab. 2. Skala Wallgrena
Fot. 1. Próbka torfu na świdrze