Wąwozem nazywamy rodzaj głębokiej, suchej doliny okresowo odwadnianej, którą cechuje mały spadek, strome zbocza oraz wąskie dno. Cechą wyróżniającą wąwóz od innych podobnych form erozyjnych jest urwistość zboczy (są one pionowe lub zbliżone do pionowych) w przekroju poprzecznym doliny. Wąwozy powstają w średnio spoistych podłożach budowanych przez gliny, lessy i iły. Główną siłą budującą wąwozy są spływy powierzchniowe i erozja denna od spływu powierzchniowego wód okresowych. W Polsce wąwozy najczęściej występują w województwach:
- małopolskim (na ponad 50% powierzchni województwa),
- podkarpackim (na 24% powierzchni)
- świętokrzyskim (na 20% powierzchni) i
- lubelskim (na 20% powierzchni).
Znanymi turystycznie przykładami wąwozów są:
- wąwóz korzeniowy w rejonie Kazimierza Dolnego,
- wąwóz Królowej Jadwigi w Sandomierzu o długości ok. 500 m,
- wąwóz Chłapowski,
- oraz wąwóz potocznie nazywany jako Chomole
