Na obiektach meliorowanych stosuje się często brody w miejscach skrzyżowania cieku z drogami rolniczymi. Brody wykonuje się na drogach rolniczych mało uczęszczanych lub użytkowanych okresowo, np. tylko w okresie sianokosów i prac pielęgnacyjnych na łąkach, na ciekach w gruntach mineralnych o niewielkich lub okresowych przepływach.
Rys. 1. Typowa konstrukcja brodu brukowanego
1 – bruk, 2 – podsypka, 3 – palisada, 4 – krawężniki drogowe, 5 – pachołki wyznaczające trasę brodu
Fot. 1. Bród obok mostu kolejowego z wyłożeniem płytami drogowymi
Brody wykonuje się w następujący sposób. W poprzek cieku brukuje się pas o szerokości jezdni drogi zarówno w dnie, jak i na skarpach. Bruk wykonuje się na warstwie żwiru o grubości od 0,10 do 0,15 m z kamienia grubości od 15 do 20 cm. Jako boczne oparcie dla bruku w korycie cieku wbija się pale drewniane o długości od 1,0 do 1,5 m o średnicy od 8 do 10 cm lub zakłada się krawężniki betonowe. Zamiast bruku stosuje się również ułożenie płyt drogowych. Skarpy cieku w miejscu brodu mają mniejsze nachylenie niż na pozostałych odcinkach od 1 : 8 — 1 :10. Typowe rozwiązania projektowe budowli wodnomelioracyjnych znaleźć można było w zbiorze projektów typowych budowli wodnomelioracyjnych wydawanym i opracowywanym przez Centralne Biuro Studiów i Projektów Wodnych Melioracji i Zaopatrzenia w Wodę „Bipromel". Obecnie jest to wydanie mało dostępne.