Na granicy ruchu regularnego i burzliwego cieczy stoi tzw. prędkość krytyczna
gdzie: Re — liczba Reynoldsa, którą w obliczeniach technicznych zwykle przyjmujemy jako równą 1000 (dla wody),
v — współczynnik lepkości kinematycznej,
r — promień przekroju przewodu.
Na granicy obu ruchów istnieje ruch krytyczny, który występuje przy głębokości krytycznej i prędkości krytycznej. Wielkości te można określić znajdując minimum energii przy różnych napełnieniach przekroju i stałym przepływie.
Głębokość i prędkość krytyczną określają równania:
gdzie: α —współczynnik Saint Venanta, zależny od rozkładu prędkości w przekroju poprzecznym, zwykle α =1,2 - 1,3,
q — przepływ na jednostkę szerokości,
t — napełnienie przekroju.