W przepustach betonowych lub kamiennych dopuścić można bardzo wielkie prędkości, dochodzące do 15,0 - 20,0 m/s. Takie prędkości jednak spowodowałyby zbyt wielkie spiętrzenie i konieczność wykonania potężnych umocnień dna na znacznych długościach poniżej przepustu. Dlatego tez w przepustach dopuszcza się zazwyczaj prędkości mniejsze, tj. około 5,0 - 6,0 m/s. Od takiej prędkości w otworze łatwiej jest przejść do prędkości 0,5 -1,5 m/s w korycie cieku, którą bez obawy większych rozmyć przyjmować można w łożyskach naturalnych. Przyjęcie w przepuście większej prędkości niż w korycie naturalnym umożliwia zaprojektowanie szerokości (światła) otworu mniejszej niż szerokość cieku. W takich przepustach przepływ wody może się odbywać przy wlocie nie zatopionym lub zatopionym i wówczas przepust pracuje pod ciśnieniem. Jeżeli przepust nie pracuje pod ciśnieniem, to na całej jego długości ciek płynie podobnie jak w korytach o swobodnym zwierciadle, przy czym przepływ odbywa się na zasadzie przelewu nie zatopionego z szeroką koroną (rys. 1 a). Przepust nie pracuje pod ciśnieniem, jeżeli głębokość wody przed obiektem:
H ⩽ 1,2 h przy wlotach zwykłych lub H ⩽ 1,4 h przy wlotach opływowych,gdzie : h — jest wysokością przepustu.
Głębokość wody w przepuście w pobliżu wlotu wynosi hc = 0,9 hk, a przed wylotem jest zależ Pozostało jeszcze 90% tekstu