W obowiązującej w Polsce normie PN-EN ISO 10318:2007 przedstawiony jest podział geosyntetyków. Natomiast ich funkcjonalność można przedstawić według poniższego schematu.

Rys.2. Schemat funkcjonalności geosyntetyków

Najbardziej rozpowszechnioną pod względem funkcjonalności jest grupa wyrobów zwanych geotekstyliami.
Geotekstylia – płaskie i przepuszczalne polimerowe wyroby tekstylne stosowane w kontakcie z gruntem w szeroko pojętej branży budowlanej w tym materiały nietkane, tkane lub dziane.
Geowłókniny – są to nietkane wyroby tekstylne otrzymywane z bezładnie, przypadkowo ułożonych włókien ciągłych lub ciętych połączonych mechanicznie, chemicznie lub termicznie. Ze względu na swoją strukturę i właściwości mechaniczne przeznaczone są do wszelkiego rodzaju funkcji separujących, drenujących i filtracji. Ich stosunkowo niskie wytrzymałości na rozciąganie i duża wydłużalność wykluczają z wszelkich zastosowań wzmacniających podłoże.

Fot.1. Geowłóknina w powiększeniu 100x

 

Fot. 2. Geowłókniny

Geotkaniny – materiały wytwarzane techniką tkacką z dwóch lub większej ilości przędz, włókien ciągłych, taśm i układu taśm przeplatanych pod kątem prostym. Geotkaniny sa jedynym materiałem mogącym pełnić wszystkie funkcje jednocześnie. Ze względu na bardzo wysokie wytrzymałości na rozciąganie są nie zastąpione przy wzmacnianiu podłoży gruntowych dróg, linii kolejowych, wysokich nasypów lub wałów ppow. Są najbardziej optymalnym rozwiązaniem pod względem organizacyjno-kosztowym każdego przedsięwzięcia inwestycyjnego.

Fot. 3. Geotkaninaw powiększeniu 30x

 

Fot. 4. Geotkaniny

Drugą najbardziej znaną grupą geosyntetyków są geotekstylne wyroby pokrewne. Również w tym przypadku są to płaskie wyroby do których zalicza się :

Fot.5 Geosiatki

Geosiatki – płaski wyrób o otwartej strukturze z trwale połączonych  elementów wcześniej naciąganych i łączonych w procesach wytłaczania, spajania lub przeplatania. Ich zastosowanie łączy się z funkcją zbrojenia (wzmocnienia) we wszelkich robotach ziemnych. Ze względu na układ działania sił rozciągających stosuje się siatki jedno- lub dwukierunkowe , przeplatane lub o sztywnych węzłach. Pod względem funkcjonalności mogą samodzielnie pełnić tylko funkcję zbrojenia. Dla zapewnienia oddzielenia dwóch różnych warstw gruntowych geosiatki muszą być użyte z geowłókninami lub geotkaninami. Dodatkowym mankamentem jest konieczność dokonywania właściwego doboru uziarnienia gruntu dla uzyskania maksymalnego efektu zazębiania  żeber siatki i wypełniającego kruszywa. W porównaniu z geotkaninami nie mogą konkurować ceną i wytrzymałością na rozciąganie

Fot.6. Georuszty drenażowe

Georuszty drenażowe – geosyntetyki tworzone najczęściej z dwóch ukladów równoległych żeber przecinających się pod dowolnym kątem i trwale zespojonych. Dzięki swojej przestrzennej strukturze umożliwiają doskonałe drenowanie i odprowadzanie wody i gazów. W praktyce inżynierskiej stosowanie georusztow odbywa się w połączeniu jedno- lub dwuwarstwowym z geowłókninami. Przez to nazywane są często geokompozytami drenażowymi.

Fot. 7. Geomaty

Geomaty – to materiały przestrzenne o bezładnej konstrukcji z polimerowych jednolitych włókien ciągłych. Struktura włókien geomaty jest łączona mechanicznie, termicznie lub chemicznie w zależności od wyrobu. Stosuje się je przeważnie do stabilizacji powierzchni skarp poprzez ułatwianie ukorzenianiu się roślinności oraz w celu zahamowania erozji powierzchniowej. Mogą pełnić również rolę kompozytów drenażowych w kombinacjach jedno- lub dwu warstwowych z geowłókniną.

Fot. 8.  Geokomórki

 

 

Geosyntetyki geokomórkowe – bardzo często porównywane są  do „plastra miodu”. Strukturę komórkową uzyskuje się poprzez połączenie naprzemienne taśm geosyntetyków. Są to bardzo uniwersalne geosyntetyki stosowane do wszelkiego rodzaju umocnień przeciwerozyjnych stromych skarp i zboczy, wałów i zbiorników, wzmacniania słabych podłoży dla nasypów drogowych, kolejowych, dróg leśnych oraz przy konstruowaniu konstrukcji oporowych (optymalnie do wysokości 3,0 m).

 

 

Fot.9 Geosyntetyki dystansujące

Geotaśmy i geosyntetyki dystansujące ze względu na swoją specyfikę są mniej rozpowszechnionymi wyrobami.

 

Bariery geosyntetyczne - to geosyntetyki nieprzepuszczalne uniemożliwiające swobodny   przepływ płynów lub gazów pod konstrukcją.

Fot.10.  Geomembrany

Geosyntetyczna bariera polimerowa – to nic innego jak geomembrana najczęściej stosowana jest  konstrukcjach składowisk odpadów i wylewisk oraz w budownictwie hydrotechnicznym . Możliwości dopasowania jej do różnych kształtów uszczelnianych konstrukcji oraz łatwość montażu stwarza nieograniczony zakres zastosowań.

Czwartą i ostatnią grupę wyrobów geosyntetycznych o bardzo różnych właściwościach, zastosowaniach i pełnionych funkcjach tworzą geokompozyty. Zgodnie z zapisem w normie PN EN ISO 10318:2005 jest to materiał w skład, którego wchodzi co najmniej jeden z przedstawionych wcześniej geosyntetyków.

Fot.12. Geokompozyty

Łączenie poszczególnych „komponentów” odbywa się poprzez wzajemne wiązanie, sklejanie, zszywanie, zgrzewanie lub tkanie. Stosowanie geokompozytów wymaga solidnego przygotowania merytorycznego od projektanta i wykonawcy robót hydrotechnicznych.

Czwartą i ostatnią grupę wyrobów geosyntetycznych o bardzo różnych właściwościach, zastosowaniach i pełnionych funkcjach tworzą geokompozyty. Zgodnie z zapisem w normie PN EN ISO 10318:2005 jest to materiał w skład, którego wchodzi co najmniej jeden z przedstawionych wcześniej geosyntetyków.

Fot.12. Geokompozyty

Łączenie poszczególnych „komponentów” odbywa się poprzez wzajemne wiązanie, sklejanie, zszywanie, zgrzewanie lub tkanie. Stosowanie geokompozytów wymaga solidnego przygotowania merytorycznego od projektanta i wykonawcy robót hydrotechnicznych.