1. Bilans wodny terenów. Wzór na bilans wodny terenów o występującej stale lub okresowo nadmiernej wilgotności gleb:
P = H + V—ΔR,
gdzie: P— opad; H — odpływ; V—parowanie; ΔR — stały przyrost retencji. Na terenach bagiennych, torfowych, przyrost retencji jest często spowodowany warunkami biologicznymi zlewni, a nie warunkami hydrologicznymi czy klimatycznymi. Wyjaśnienie przyczyn ΔR jest ważne, gdyż zabiegi melioracyjne powinny usuwać przede wszystkim przyczyny, a nie tylko skutki zabagnienia. Według Kostiakowa współczynnik bilansu wodnego gleby e równa się:
gdzie: µ — współczynnik chłonności gleby równy 1 – φ; φ – współczynnik odpływu S; S – rozchody na parowanie i wsiąkanie poza rozpatrywanym profilem i obszarem; P - opad roczny. Uwaga: Jeśli e >1, mogą pojawiać się nadmiary wody. Gdy e < l, występuje brak wody. W obu przypadkach plony na danym areale spadają. Na przeważającym obszarze Polski występuje układ e ≈ 1, czyli równowagi chwiejnej. Oprócz tego należy jeszcze uwzględnić różnice wymagań wodnych różnych roślin. Wzór Czerkasowa na bilans wodny pola uprawnego:
µ ∙ P - Vo = α ∙ P
gdzie: P—opad danego okresu; µ — współczynnik < 1, charakteryzujący chłonność gleb; Vo — parowanie nieprodukcyjjne; α ∙ P — rzeczywista pozycja przychodu wody netto, czyli część opadu, która może być zużyta na transpirację roślin i parowanie &nb Pozostało jeszcze 90% tekstu