1. Bilans wodny terenów. Wzór na bilans wodny terenów o występującej stale lub okresowo nadmiernej wilgotności gleb:

P = H + V—ΔR,

gdzie:       P— opad;                 H — odpływ;                  V—parowanie;               ΔR — stały przyrost retencji. Na terenach bagiennych, torfowych, przyrost retencji jest często spowodowany warunkami biologicznymi zlewni, a nie warunkami hydrologicznymi czy klimatycznymi. Wyjaśnienie przyczyn ΔR jest ważne, gdyż zabiegi melioracyjne powinny usuwać przede wszystkim przyczyny, a nie tylko skutki zabagnienia.  Według Kostiakowa współczynnik bilansu wodnego gleby e równa się:

 gdzie:   µ — współczynnik chłonności gleby równy 1 – φ;                φ – współczynnik odpływu S;                S – rozchody na parowanie i wsiąkanie poza rozpatrywanym profilem i obszarem;                 P - opad roczny. Uwaga:  Jeśli e >1, mogą pojawiać się nadmiary wody. Gdy e < l, występuje brak wody. W obu przypadkach plony na danym areale spadają. Na przeważającym obszarze Polski występuje układ  e ≈ 1, czyli równowagi chwiejnej. Oprócz tego należy jeszcze uwzględnić różnice wymagań wodnych różnych roślin. Wzór Czerkasowa na bilans wodny pola uprawnego:

µ ∙ P - Vo = α ∙ P

gdzie:             P—opad danego okresu;                       µ — współczynnik < 1, charakteryzujący chłonność gleb;                     Vo — parowanie nieprodukcyjjne;                  α ∙ P — rzeczywista pozycja przychodu wody netto, czyli część opadu, która może być zużyta na transpirację roślin i parowanie  &nb Pozostało jeszcze 90% tekstu