Po przeprowadzeniu w latach 70 – tych XX w. pierwszych prób doświadczalnych zaczęła kształtować się technika projektowania oparta na skomplikowanych wzorach i programach komputerowych oraz wykonawstwie robót z zastosowaniem geosyntetyków. Okazało się, że geosyntetyki jako materiały wiotkie i cienkie można rozpatrywać jako dwuwymiarowe i pracujące jako :
warstwy odcinające lub separujące grunt podłoża od nasypu hamując tym samym mieszanie się tych gruntów jak również likwidując podciąganie wód kapilarnych i uniemożliwianie powstawania przełomów wiosennych w nawierzchniach bitumicznych, warstwy wzmacniające, poprawiające nośność słabego podłoża pod nasypami lub polepszające wytrzymałość nawierzchni na rozciąganie, filtry, chroniące materiał przepuszczalny przed kolmatacją i zmianą właściwości filtracyjnych oraz dreny odprowadzające wodę w swojej płaszczyźnie.
Rys1. Podstawowe funkcje geosyntetyków
Geosyntetyki mogą i najczęściej pełnią jednocześnie więcej niż jedną z wymienionych wyżej funkcji. Uwzględniając fakt, że do produkcji tych materiałów używa się najczęściej włókien polipropylenowych, poliestrowych itd. to należy stwierdzić, że są to jedyne materiały konstrukcyjne o tak wysokich parametrach wytrzymałościowych i odpornościowych i to w znacznej mierze tłumaczy ich dynamiczny rozwój.
Rys. 2 Wykres wytrzymałości poszczególnych rodzajów włókien polimerowych w układzie ich wydłużenia
Tab.1. Właściwości fizyczne polimerów
