Problem właściwych zabezpieczeń przeciwerozyjnych pojawia się szczególnie tam, gdzie planujemy na nowo formowanie stoków, budowę skarp nasypów i wykopów, rowów drogowych, rekultywację wysypisk nadpoziomowych i budowę nowych składowisk, wylewisk oraz różnego rodzaju zbiorników wodnych z wałami przeciwpowodziowymi na czele. Zjawisko osuwania się gruntów i erozji powierzchniowej pojawia się szczególnie po intensywnych deszczach, na powierzchniach pozbawionych jeszcze roślinności, uaktywniając spływ powierzchniowy i zwiększone przepływy w rowach drogowych i różnego rodzaju ciekach wodnych. Zjawiska te w połączeniu z uszczelnieniami w postaci geomembran, powodujących dodatkowo znaczące zmniejszenie się wartości kątów tarcia i adhezji gruntów nasypowych w obecności wody, stwarzają układ bardzo niestabilny.
Rys. 1. Optymalne pochylenia skarp uszczelnionych geomembraną
Fot. 1. Typowy zsów obsypki na geomembranie przy zbyt stromej skarpie
Efektem braku szaty roślinnej i zmienionych parametrów fizyko-mechanicznych gruntów obsypki na geomembranach jest niekontrolowana erozja, która oprócz deformacji powierzchni powoduje najczęściej zsuwy i spłukiwanie warstw. Dobrze wykonany projekt, prawidłowa realizacja i właściwie prowadzona eksploatacja zmniejszają na ogół prawdopodobieństwo wystąpienia awarii. Woda w swoim obiegu jest najbardziej agresywnym czynnikiem wywołującym erozję gruntu. Erozja jest więc procesem naturalnym, a działania powinny iść w kierunku jej ograniczenia lub wyeliminowania.
Pozostało jeszcze 90% tekstu