Podstawowym czynnikiem decydującym o wyborze geosyntetyków do danej konstrukcji jest możliwość zapewnienia i wykorzystania pełnej ich funkcjonalności i długotrwałej stateczności i odporności oraz obniżenia kosztów inwestycji. Połączenie wiedzy o właściwościach fizyko-mechanicznych geosyntetyków, kryteriach ich doboru do danych warunków gruntowo-wodnych jak i pełnionych funkcjach oraz umiejętność dokonywania obliczeń złożonych układów gruntowo-geosyntetycznych z doświadczeniem inżynierskim w tej dziedzinie daje dopiero pożądane efekty. Jeżeli do tego wszystkiego dodamy jeszcze kontrowersyjność zapisów niektórych wytycznych i poradników dojdziemy do wniosku, że potrzeba jeszcze dużo czasu do stworzenia wiarygodnych normatywów i racjonalnych metod obliczeniowych. Dlatego warto zapoznać się z funkcjonalnością geosyntetyków ich możliwościami i ograniczeniami, o których tak często zapominamy lub po prostu nie wiemy. Geosyntetyki produkowane są na bazie następujących polimerów: polietylen (PE), polipropylen (PP), poliamid (PA), poliester (PTE → PES), aramid (AR) i polivinyloalkohol (PVA) Jako warstwy ochronne włókien lub taśm stosuje się również polichlorek winylu (PCV). W celu zapewnienia odpowiednich właściwości wyrobom dodaje się również do ich wykonania rozmaite stabilizatory.
Rys. 1. Funfcjonalność geosyntetyków
Bazując na obowiązującej w Polsce normie PN-EN ISO 10318:2007, podział geosyntetyków można przedstawić według poniższego schematu.
Rys.2. Schemat podziału geosyntetyków
Najbardziej rozpowszechnioną pod względem funkcjonalności jest grupa wyrobów zwanych geotekstyliami. Pozostało jeszcze 90% tekstu