Gruntów spoistych mamy 12 rodzajów. Do mało spoistych zalicza się piaski gliniaste, pyły piaszczyste i pyły. Do średnio spoistych należą gliny piaszczyste, gliny i gliny pylaste. Do zwięzło spoistych zaliczamy gliny piaszczyste zwięzłe, gliny zwięzłe i gliny pylaste zwięzłe. Czwartą grupę stanowią iły piaszczyste, iły i iły pylaste.
Tab. 1. Podział gruntów spoistych vs uziarnienie ( wg PN-86B-02480)
Istniejąca klasyfikacja wg PN-86/B-02480 była i jest prostą i klarowną w naszym układzie glacitektonicznym. Poza tym warto zauważyć, że norma EC-7.1 w punkcie 3.3.2 stwierdza. że „grunty zaleca się nazywać … zgodnie z uznanym systemem klasyfikacji geotechnicznej”.
Takim systemem są niewątpliwie zasady normy PN-86/B-02480:Grunty budowlane.
Dlaczego więc na siłę forsuje się w dokumentowaniu podłożu stosowanie nieprzystającej do naszych warunków normę 14688 ? Nikt chyba tego nie wie, albo nie czyta ze zrozumieniem odpowiednich zapisów !
Grunt jest materiałem bardzo niejednorodnym, a jego właściwości mają charakter losowy. W tym stanie rzeczy identyfikacja gruntu i określenie jego właściwości dla potrzeb projektowania posadowienia staje się zadaniem bardzo złożonym. Awaryjność sytuacji wprowadza również norma PN-EN ISO 14688:2006 wprowadzana do specyfikacji i codziennej pracy dokumentatorów. Należy pamiętać, że na terenie Polski w przeszłości geologicznej mieliśmy 4 okresy zlodowaceń i odwilży. Doprowadziło to do zdeformowania istniejącego układu warstw geologicznych ze znaczną prekonsolidacją dochodzącą do 25 000 kPa., a tym samym do powstania zaburzeń podłoża zwanych deformacjami glacitektonicznymi. Wiąże się to bezpośrednio z genezą i skonsolidowaniem gruntów. Aby zrozumieć jak powstawały formy terenu oraz układy gruntów w podłożu musimy wiedzieć, że grubość lodu potrafiła przekraczać 3 kilometry !
Rys. 1. Grubość pokrywy lodowej (info z internetu)
Jak można zauważyć, nie jest możliwe stworzenie „klucza” ułatwiającego inżynierowi łatwe przejście z nazwy gruntu wg PN na nazwę gruntu wg ISO lub odwrotnie. Główną przyczyną tego stanu są różnice w granicach frakcji w obu klasyfikacjach.
Tab. 2. Rodzaje gruntów i odpowiadające im symbole
Analizując tablicę 2, dochodzimy do wniosku, że nazwa gruntu wg PN ma od 1 – 5 odpowiedników nazw gruntów wg normy ISO. Na uwagę zasługuje pospółka gliniasta – posiada aż 26 możliwych odpowiedników. W tym przypadku wynika to z przyjęcia w klasyfikacji ISO kryterium zawartości frakcji żwirowej > 20 %. Wprowadzając nową klasyfikację gruntów chciano zunifikować ją dla wszystkich krajów UE, a jest to praktycznie niemożliwe. Dlatego też wprowadzono zapis p. 3. 3. 2. i pozostawiono każdemu krajowi członkowskiemu swobodę uwzględniając różnice z przeszłości geologicznej.