Wodochłonność jest to zdolność ośrodka gruntowego do pochłaniania i utrzymania określonej dla tego gruntu ilości wody. Zależy ona od sumarycz­nej objętości porów w jednostce objętości gruntu. Całkowita wodochłonność zostaje osiągnięta, gdy wszystkie pory zostaną wypełnione wodą. Grunt osiąga wówczas stan pełnego nasycenia wodą. W takim właśnie stanie znajdują się grunty w strefie saturacji. Wodochłon­ność (W) może być wyrażona stosunkiem objętości porów występujących w grun­cie do całkowitej jego objętości lub także przez stosunek ciężaru pochło­niętej wody do ciężaru suchego gruntu i podawana jest w pro­centach :

 

gdzie:      Vp - objętość porów w gruncie,
                V   - całkowita objętość gruntu,
                Gn - ciężar gruntu nasyconego wodą,
                Gs - ciężar gruntu suchego.
Stopień nasycenia gruntu wodą charakteryzuje wskaźnik nasycenia. Wskaźnik nasycenia Kw jest wyrażony stosunkiem objętości wody wypełniającej pory (Vw ) do całkowitej objętości porów (Vp ) :

Przy pełnym nasyceniu gruntu wodą tzn. przy całkowitym wypełnieniu wol­nych przestrzeni wodą, wskaźnik nasycenia jest równy jedności. Pod względem wodochłonności grunty można podzielić na:

  • wodochłonne,
  • słabo wodochłonne i
  • niewodochłonne.

Tablica 1. Charakterystyka gruntów pod względem przepuszczalności i odsączalności (wg K. Dzierżawskiego)

 

Grunty wodochłonne dzielimy jeszcze na :

  •  bardzo wodochłonne - wykazujące wo­dochłonność 20 - 30% i
  •  bardzo silnie wodochłonne - wykazujące wodochłon­ność powyżej 30%.

Do gruntów wodochłonnych zalicza się :

  • torfy,
  • mułki,
  • gliny,
  • iły i 
  • drobno­ziarniste piaski pylaste.

Do gruntów słabo wodochłonnych zalicza się:

  • luźne piaskowce,
  • margiel,
  • piaski drobnoziarniste,
  • lessy i
  • utwory lesso-podobne.

Do gruntów niewodochłonnych zalicza się :

  • skały magmowe,
  • metamorficzne oraz
  • niektóre skały osadowe o zbitej struk­turze.